เรื่องบังเอิญหรือว่า
ใครเขียนขึ้นมาดั่งนิยาย
ให้เราได้มาพบกัน
ให้เราได้ใกล้กัน
หรือว่าฉันหลับฝันไป
เพ้อละเมอไปแสนไกล
ตื่นมายังคงเจอเธอ
กอดกันอยู่ข้างกาย
ในวันนั้นที่ต้องเหงา
และไม่รู้ต้องทนอีกนานเท่าไหร่
จนเมื่อเธอได้เข้ามา
ถ้าหากคืนนั้นเป็นเพียง แค่ฝันละเมอ
แล้วทำไมภาพเธอเป็นสิ่งเดียวที่ชัดเจน
ภาพที่กอดเธอซ้ำๆ ภาพที่จูบเธอย้ำๆ
ทุกสิ่งที่ฉันทำจากหัวใจ
ถ้าหากคืนนั้นเป็นเพียง แค่ฝันจริงๆ
ฉันจะยอมหลับไปโดยไม่ตื่น
เพราะหัวใจบอกซ้ำๆ ทุกครั้งที่นึกถึง
ว่าเธอคือพรหมลิขิตของฉัน
เคยคิดว่าลืมเธอง่ายดาย
ถ้าคนเราต้องร้างไกล
ก็คงไม่นานเท่าไร
เธอคงเลือนหายไป
แม้เวลาผ่านพ้นไป
ก็ไม่เยียวยาหัวใจ
ไม่อาจลืมเธอได้เลย
ยังคงคิดถึงเธอ
ในวันนั้นที่ต้องเหงา
และไม่รู้ต้องทนอีกนานเท่าไหร่
จนเมื่อเธอได้เข้ามา
ถ้าหากคืนนั้นเป็นเพียง แค่ฝันละเมอ
แล้วทำไมภาพเธอเป็นสิ่งเดียวที่ชัดเจน
ภาพที่กอดเธอซ้ำๆ ภาพที่จูบเธอย้ำๆ
ทุกสิ่งที่ฉันทำจากหัวใจ
ถ้าหากคืนนั้นเป็นเพียง แค่ฝันจริงๆ
ฉันจะยอมหลับไปโดยไม่ตื่น
เพราะหัวใจบอกซ้ำๆ ทุกครั้งที่นึกถึง
ว่าเธอคือพรหมลิขิตของฉัน
ถ้าหากคืนนั้นเป็นเพียง แค่ฝันจริงๆ
ฉันจะยอมหลับไปโดยไม่ตื่น
เพราะหัวใจบอกซ้ำๆ ทุกครั้งที่นึกถึง
ว่าเธอคือพรหมลิขิตของฉัน